مقایسه و ارزیابی قابلیت اطمینان و حساسیت آزمونهای غیرمخرب در تعیین عیوب سطحی ایجاد شده در اتصالات جوشکاری شده

جوشکاری به عنوان یک روش برای اتصال دائمی قطعات، به طور وسیعی در صنایع به کار گرفته میشود. با این وجود یکی از کاستی های این روش امکان ایجاد عیوب و ترک ها در محل اتصال قطعات است. به همین دلیل، روش های تست غیر مخرب، بخصوص مایع نافذ و ذرات مغناطیسی، اغلب برای بازرسی قطعات جوشکاری شده مورد استفاده قرار می گیرند. با این همه، عدم وجود مطالعه ای جامع برای مقایسه این دو آزمون، بر اساس معیارهای فنی و اقتصادی، چالشی اساسی در انتخاب و به کارگیری موثر آنهاست. در این پژوهش، آزمون های مایع نافذ و ذرات مغناطیسی با توجه به شاخص های عملکردی و اقتصادی مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرند. قابلیت اطمینان، حساسیت و هزینه/زمان اجرای آزمون ها سه معیار مورد ارزیابی در کشف ترک های سطحی قطعات جوشکاری شده در نظر گرفته شده اند. تعریف و بکارگیری شاخص هزینه اجرای آزمون یکی از نوآوری های پژوهش حاضر است. تحلیل ها و مقایسات براساس نتایج تجربی اجرای آزمون ها بر روی قطعات جوشکاری شده صورت گرفته است. در این خصوص از20 قطعه جوشکاری شده با مجموع 23 ترک در بازه طولی کمتر از 5 میلیمتر استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که دو آزمون مایع نافذ و ذرات مغناطیسی از نقطه نظر قابلیت اطمینان و حساسیت عملکرد مشابه -ای دارند. اما، با توجه به مولفه های هزینه ای در نظر گرفته شده، زمان اجرای آزمون ذرات مغناطیس بمراتب کمتر از مایع نافذ بوده است. رویکرد پیشنهادی در این پروژه، با تغییرات جزیی، می تواند در مقایسه سایر آزمون های غیر مخرب نیز بکار گرفته شود.